Skocznie, a pobożnie

Ciągle na coś czekamy: na dorosłość, na pierwszą miłość, na ślub, na narodziny dziecka, na przyjazd, na wyjazd... Czekamy... Tęsknimy... Odliczamy dni... Cieszymy się na myśl o tym, co ma przyjść...

A w adwencie na co tak naprawdę czekamy? N choinkę, na prezenty, na wolny czas, na leniuchowanie świąteczne, na 12 potraw? A potem zmęczeni i przejedzeni wracamy do swoich obowiązków. Czy takie czekanie ma naprawdę sens? Czy nie warto zastanowić się głębiej, na co czekamy w adwencie?

Kot... Chomik...Pies... Papuga...

Zwierzę.

Zawsze jest, przychodzi, patrzy, łasi się, przytula, "gada" po swojemu. To jest to, czego mi potrzeba, żeby odciążyć umysł i odstresować się. Po 2-miesięcznej interakcji z kotem, stwierdzam, że warto. Że zwierzęcy przyjaciel daje wytchnienie, motywuje do działania, bo trzeba się nim zająć, bryka i baraszkuje, czym doprowadza do łez ze śmiechu. W dzisiejszym zwariowanym świecie to cudowny antydepresant na wszelkie dolegliwości.